Na de doorreis uit Aprica, die toch wat langer duurde als voorzien (omwille van de bergpassen), waren we aangekomen in het mooie Corvara. Er werden massaal veel foto's genomen, want deze plaats één en al "Ansichtfertig".
Na een verkenning van de Sellaronde op woensdag en de Giau op donderdag, waren we er klaar voor. Ondanks het feit dat de Transalpdoortocht een klein beetje roet in het eten gooide (Giaubeklimming was voorzien op woensdag), konden we vrijdag uitrusten en zaterdag de benen op spanning plaatsen.
Een tweede tegenvaller was dat zowel Bas als ikzelf een hoog nummer kregen en daardoor minstens 5000 mensen voor ons moesten zien starten. Startnummer 5012 was een ramp en omwille daarvan stelde ik mijn doel serieus bij: goud halen zodat ik de komende jaren WEL een degelijke plaats kon krijgen, die ik ook wel verdien.
Op zondag was het dus wachten geblazen: een negental minuten verloor ik al op voorhand: het verschil tussen het startschot en mijn overschrijden van de startstreep. Inhalen was de boodschap.
Na amper een uur waren Bas en ik de Campalongo en de Pordoi over, daarna volgden Sella en Gardena. Opnieuw aangekomen in Corvara hoorden we dat we een drietal minuten achterop lagen op Edith, die op dat moment al ondersteuning had van een geblesseerde Oege en een super Dirk. Op de Giau reed Bas o zo makkelijk bergop en kon ik niet volgen. Wat heb ik de laatste tijd met die Italiaanse bergen? Ik had een "Gavia-gevoel". Enfin, in de afdaling van de Giau zag ik een aantal Veltec'ers en in de het begin van de Falzalego kwam ik bij Edith en de anderen. Ik voelde dat ik niet te veel moest doen, want had al veel krachten verbruikt in mijn inhaalrace.
Ik reed in de vlakkere stukken goed tempo en op die manier kwam Edith met drie mannelijke Veltec'ers over de streep.
Ik had al vrede genomen met de bruto aankomsttijd (05u15m) en bijhorend goud: dat was de enige doelstelling vandaag na zo'n miserabele startpositie. Maar tot mijn opluchting werd het klassement dan toch opgemaakt op basis van de nettotijd (05u07m) en bijhorende 26e plaats en 5e in mijn categorie.
Een geslaagd Italiaans avontuur, dat toch op een hoger niveau gereden wordt.
Deze avond las ik al dat de winnaar eerder betrapt is op EPO, waardoor ik alvast een plaatsje opschuif.
Eind goed, al goed: ik ben voor de komende jaren "safe" en kan volgend jaar starten op de plaats waar ik hoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten