Pic Blanc

In plaats van thuis wortel te schieten en me te ergeren aan het bouwverlof (want dan krijg je toch geen zaken geregeld voor de afwerking van je huis; met alle respect voor werknemers in kwestie...want ook zij verdienen hun vakantie), keken Edith en ik op het laatste moment naar een vrij appartement ergens in de Provence, Alpen, Vogezen, Dolomieten,...zolang het niet thuis was.
Uiteindelijk werd het mijn favoriete bestemming: Vaujany, of beter: de Franse Alpen. Anderhalve maand geleden al onze uitvalsbasis voor een stage, alleen zaten we nu nog hoger gestationeerd in het skidorp.
Ideaal!: elke dag ter afsluiting 5,6km klimmen tegen 10%, want daar wordt je sterk van. Onze trainer had het trainingsschema flink aangepast, maar een probleem was dit allerminst!

Er was ruimte voorzien om het een dagje minder aan te doen en net toen wilden we met de skiliften richting "Pic Blanc" op 3345 meter gaan. Helaas, de weersvooruitzichten gingen die dag de verkeerde kant op. Geen "Pic Blanc", maar een training van twee uur in de regen (overigens de enige) en boodschappen doen dan maar.
Zeven dagen op rij genoten van de trainingen in de bergen en tot de vaststelling gekomen dat ik op dag zeven ook nog goed kan zijn.
Alhoewel: ik houd tussendoor wel van een mentale en fysieke rustdag.
Geen "Pic Blanc" dus, maar enkel een illusie: de echte "Pic Blanc" zal voor een volgende keer zijn: zo snel vergaan deze Franse Alpen niet.