Relaas van een weekend

Op zaterdag staat er steevast een mountainbikerit op het programma, en dit in de "Sokko-enduroformule" (lees: start in Sleidinge richting toertocht, toertocht afwerken en terug naar huis). Steevast brengen Edith en ik onze "blokjes" mee zodat er tijdens de rit wat animo te beleven valt. Wij gaan niet voor de pracht en praal van de vele bossen: daarvoor kennen we deze al te goed. Onze endurotrein gaat meestal voor snelheid, in combinatie met "blokjes". Onze mederijders moeten wel volgen, willen ze in het veld en in de dreven de trein niet missen.

Afgelopen zaterdag 3 uur intervaltraining. Met andere woorden: ik ga geen hartslag meer of minder uit de weg om het mijn compagnons lastig te maken. Het mag best nog een beetje geestig blijven hé ;-)

"Op ca 10km van de denkbeeldige lijn -maar met de valse start zou de uitslag toch geannuleerd worden, wist ik- werd een languitgesponnen blokske van Fred mij fataal, ik moest de rol lossen", zo schreef Sokko (alias Peter H) in zijn verslag op ons clubforum. Ik las het met een smalende grijns op mijn gezicht. Helaas was het op zondag een pak minder!

Zondag = endurodag 2! Nu op de racefiets. Edith haar petekind en nichtje hadden een nachtje bij ons overnacht. Dat betekende dus vroeg de veren uit. Omstreeks 11 uur konden we onze fiets op met een rondje Vlaamse Ardennen in het achterhoofd, waarbij Tiegemberg, Kluisberg en Trieu beklommen moesten worden. Wat een ellende in de benen en ik sloeg Tiegem al over. Puur op kracht kon ik de Kluisberg en de Trieu over. Van souplesse geen sprake vandaag. Ik liet Edith rijden en gaspelde uiteindelijk toch 4,5 uur rond. Ik reed de Schelde af langs Gavere waar op dat eigenste moment de Superprestige bezig was: ik verlangde reeds naar mijn zetel waarbij ik deze veldrit in uitgesteld relais op de digicorder kon bekijken.

Of hoe het contrast in een weekend niet groter kon zijn!