Vandaag is de dooi ingezet! Maar echt veel zin om in het smeltwater te fietsen, heb ik niet.
Daarom vroeg uit de veren, want tussen 8-10u is de piste open voor ons om wat rondjes te draaien.
Dat pistefietsen leek me saai en gevaarlijk en daarom stelde ik dat steeds uit. Maar vandaag geen ontkomen aan: ik zou die piste even opgaan. Er zullen er wel meer zijn die slechter fietsen als mij zeker?
Eerste ervaring: onwennig in de steile bochten.Maar eens snelheid gemaakt, was de angst snel weg en ging ik zonder schroom over de hoge (meestal voorgesteld als de gevreesde) blauwe lijn. Waarom zorgen maken? Genoeg snelheid nemen en dan is er geen enkel probleem.
De beginrondjes ervoer (tegenwoordig ervaarde!) ik als saai. Maar eens het spel van intervalletjes en snelheid begonnen was, vond ik het eigenlijk wel fijn. En trainingstechnisch (jawel, steeds in het achterhoofd) een goede afwisseling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten