Flandrien

Eénmaal in je leven, moet je als Belg de Ronde Van Vlaanderen gereden hebben. Een understatement dat er bij menig wielerfanaat in getimmerd wordt. En daar ontsnap ook ik niet aan dit jaar.

Ik neem het woord "Flandrien" bewust niet in de mond. Dit om een politieke polemiek uit de weg te gaan, maar vooral omwille van het feit dat ik mezelf absoluut niet tot het "Flandrien" ras reken. Het mag dan wel mijn achtertuin en trainingsgebied zijn tussen november en maart, toch heb ik weinig affectie ten aanzien van de kasseien en de "kaskes".

Maar zoals eerder gezegd: in België, en Vlaanderen meer specifiek, ontsnap je als wielrenner/wielertoerist niet aan de vraag: "en, ejje de Ronde al ne kjee helemoale gereen?". Zaterdag 2 april 2011, 7.15u, is het zover. Inschrijving volledig in orde gebracht zodat excuus nummer één, "kzeun nie ingeschreevn", geen excuus meer is.

Afgelopen zondag nog een kleine 115 kilometer van het parcours gereden als training om toch maar weer iets beter voorbereid te zijn om wat ik minder leuk vind: kasseien, minder goede wegen, maar vooral nog meer kasseien. Dit laatste dacht ik althans toen ik als afsluiter van de training over de kasseien van Mater dokkerde.

Het wordt meer dan waarschijnlijk een onvergetelijke dag, maar ik laat voorlopig in het midden als dit uit plezier of eerder uit afzien voort zal komen. Eén ding hoop ik alvast: dat het droog blijft!

De dag erop zal ik nog meer kunnen inleven in de echte wedstrijd, op de bank voor de televisie.