Vandaag een ganse dag meeting gehad en geen communicatie gehoord, gezien, bekeken. Tot ik deze avond iets voor zessen in mijn wagen stapte op weg naar huis. Ik stond gelukkig in de file toen mijn wereld even bleef stilstaan: "Wielrenner Wouter Weylandt overleden in derde rit Giro", klonk het op de radio. What the f**k, dit kan niet waar zijn.
Helaas is de realiteit bikkelhard en is er geen weg terug. Op zo'n momenten blijf je natuurlijk ook stilstaan dat je dezelfde risico's ondergaat en neemt tijdens granfondo's. Het klink misschien hard, maar eigenlijk mag je daar niet te lang bij blijven stilstaan.
Dit neemt niet weg dat ik in een diepe rouwstemming ben en weinig zin heb om vandaag te vertrekken met de fiets. Zaterdag 30 april fietste ik nog samen met Weylandt mee met het Scheldepeloton, en dan vandaag....pffff, onwezenlijk!
Toch zal de fiets er voor zorgen dat ik mijn hoofd wat kan ledigen. Wij zijn toeschouwers, maar zovelen zijn direct betrokken en daarom gaan mijn gedachten uit naar de directe(re) omgeving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten