Mijn rechterknie had op zaterdag weinig tegengewerkt, waardoor ik wel veel "goesting" had in deze 130 kilometer. Vanaf de eerste helling, net na de geneutraliseerde zone, het volle pond geven en wat op kop sleuren. Niet direct om de koploper (Kristof Wielfaert) terug te halen, maar gewoon omdat ik er zin in had.
Foto: www.cyclobenelux.com |
Een afscheiding van een twintigtal renners was een feit. Gas geven en blijven geven, zo lang mogelijk volgen. En met toch vrij veel kopwerk...samen met Grinta! Bart Van Damme, Bruno Timperman en Kristof Wielfaert. Maar nogmaals, ik had er zin in en wou gewoon fietsen.
Op "La Petite Redoute" kwam de definitieve afscheiding, en moest ik de rol lossen. Rond kilometer 95 van de 130. Van daar bleven eerst zes, daarna acht renners voorop, met mezelf en twee andere renners op een kleine minuut.
Een tiental kilometer voor het einde, haalden we nog een renner uit de kopgroep bij. Maar toen waren een zestal renners ruim drie minuten voorop aan het strijden voor de overwinning.
In de sprint, moest ik in één iemand mijn meerdere bekennen en werd op die manier negende. Tussen tal van EzC renners die toch meer ingesteld staan op explosiviteit, toch wel tevreden.
Rekening houdend met de aanpassing die nodig is, na een voorbereiding voor de Ötztaler, om meer explosiviteit tentoon te stellen, merkte ik dat ik de aanpassing van lange klimmen naar korte explosiviteit niet echt meer heb kunnen maken.
In de sprint, moest ik in één iemand mijn meerdere bekennen en werd op die manier negende. Tussen tal van EzC renners die toch meer ingesteld staan op explosiviteit, toch wel tevreden.
Rekening houdend met de aanpassing die nodig is, na een voorbereiding voor de Ötztaler, om meer explosiviteit tentoon te stellen, merkte ik dat ik de aanpassing van lange klimmen naar korte explosiviteit niet echt meer heb kunnen maken.
1 opmerking:
Supervet met die wielen! Heb ze ook staan, maar nog niet mee gekoerst! Judith.
Een reactie posten