2011 was voor mij zo slecht niet: een vierde plaats in Marcia Longa (waar ik Corradini, Bertuola en de latere winnaar van Maratona dles Dolomites Giuseppe Sorrenti het nakijken gaf) en het behouden van een degelijke subtopplaats in de grotere granfondo's zoals La Marmotte, Maratona dles Dolomites en Ötztaler Radmarathon, met een sterker deelnemersveld.
Velen geven me de indruk dat ze vooral mijn valpartij in 3 Ballons en de dag voor de UWCT finale, respectievelijk tijdens de afdaling van de Hundsruck en op een kletsnatte brug ergens in Drongen, herinneren.
Ik geef toe dat mijn gedachten eerder ook veeleer naar deze laatste herinneringen gingen, maar eerder is eerder en nu is nu.
2012 wordt anders: op één of andere manier voel ik me rustiger. Een besef of relativeringsvermogen dat meer de kop opsteekt...of zoiets. Ik maak me minder druk, in van alles en nog wat.
Het is raar, maar het geeft me mentaal meer rust, zonder dat ik het minder druk heb. Of is het die "tram 3" die ik dichterbij voel en zie komen?
Ik voel alleszins de rust en ongedwongenheid die ik had in april: voor, tijdens en na Marcia Longa.
Het is iets als "zijn is gegeven, worden doe je zelf..."
