Na een stage in de Alpen en daarna Provence, waar ik meedeed aan een klimkoers, (La Ventoux, waar ik trouwens 6e scratch en 3e in mijn categorie werd), keerde ik op zondag terug huiswaarts. Na 9 uur in de wagen, vlug het bed in en 's morgens om zes uur opnieuw de wekker om richting La Reid te rijden.
Vlug nummer halen en snel de startbox in, hopende dat de benen nog zouden meewerken. Een tragere start deze keer, zodat ik gaandeweg de race mijn tempo kon verhogen en kon voelen in hoeverre de benen gerecupereerd waren van de voorbije wedstrijd en wagenrit.
Alles ging vlotjes en we zaten met een drietal Saeco'ers in de top 40. Gaandeweg voelde ik dat de benen niet te veel hinder ondervonden en kon ik een aantal plaatsen opschuiven. Met een camelback bij de hand, geen nood om bij te vullen onderweg. Ondertussen al even moeten stoppen voor een lekke band, maar was zeker niet de enige. Dus zorgen maakte ik mij niet. Snel vervangen en terug de fiets op.
Na een afdaling via de trappen rond kilometer 60, kreeg ik een tweede keer af te rekenen met een lekke (achterband). Nog een helling opgereden, maar teruggekeerd naar beneden (waar ik Tim en Wouter op mijn pad kruiste) waar Patrick Kim bevoorraade. Met een nieuwe band op weg, maar boven op dezelfde helling was het weer van datte...ik dus terug naar beneden (waar ik Kim tegenkwam). Patrick gaf mij Kim haar reserveachterwiel en zo kon ik opnieuw verder. Nog een extra bidon mogen vullen. Op dat moment was er geen sprake meer van mijn plaats rond de top 20-25, die ik ondertussen bemachtigd had en ging ik Kim nog wat steunen in de lastige laatste 15km. Tot wanneer....ik vooraan lek reed. Niet te geloven....!!! Na een drietal kilometer al lopend te hebben afgelegd, kreeg ik uiteindelijk van een mountainbikekennis een nieuwe binnenband en dito bommetje.
Op een weinig tot de verbeeldingsprekende 202e plaats strompelde ik over de eindmeet, zonder eigenlijk veel afgezien te hebben. De conditie zit goed, maar wat ben je ermee als je met pech af te rekenen krijgt.
Na een afdaling via de trappen rond kilometer 60, kreeg ik een tweede keer af te rekenen met een lekke (achterband). Nog een helling opgereden, maar teruggekeerd naar beneden (waar ik Tim en Wouter op mijn pad kruiste) waar Patrick Kim bevoorraade. Met een nieuwe band op weg, maar boven op dezelfde helling was het weer van datte...ik dus terug naar beneden (waar ik Kim tegenkwam). Patrick gaf mij Kim haar reserveachterwiel en zo kon ik opnieuw verder. Nog een extra bidon mogen vullen. Op dat moment was er geen sprake meer van mijn plaats rond de top 20-25, die ik ondertussen bemachtigd had en ging ik Kim nog wat steunen in de lastige laatste 15km. Tot wanneer....ik vooraan lek reed. Niet te geloven....!!! Na een drietal kilometer al lopend te hebben afgelegd, kreeg ik uiteindelijk van een mountainbikekennis een nieuwe binnenband en dito bommetje.
Op een weinig tot de verbeeldingsprekende 202e plaats strompelde ik over de eindmeet, zonder eigenlijk veel afgezien te hebben. De conditie zit goed, maar wat ben je ermee als je met pech af te rekenen krijgt.
Hoop dat ik mijn portie gehad heb ze...
Hierbij nog een link naar enkele foto's van afgelopen maandag: http://picasaweb.google.com/frederic.coopman08/ArdennesTrophy#
Komende zaterdag nieuwe kans in Langdorp voor de 80 kilometer chronorace.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten