Net als na l’Etape du tour, kwam er na de Öztaler een figuurlijk zwart gat. Alleen was dit gat minder diep aangezien ik van mezelf vond dat ik een week geleden ondermaats gepresteerd had. Niet mee op de Kuhtai, en het is gedaan voor mij. Dat is wat ik gezegd had. Mijn benen blokkeerden volledig op de anderhalve graad “warme” Kuhtai. Had ik mijn benen maar met warmingsgel ingesmeerd, stond ik te denken in de startbox. Te laat, het startkanon had al van zich laten spreken. Had het echt geholpen? Wie weet…
Ook al heb ik in plaats daarvan Edith vanaf de Brennerpass kunnen knechten en de overwinning van dichtbij kunnen meemaken, er bleef een wrang gevoel. Daarop besloot ik een week later revanche te nemen in Echternach. Achteraf bekeken misschien ook niet de ideale plaats om dit te doen.
Relatief achteraan gestart, maar al snel zat ik mee voorin. Ik merkte onmiddellijk de zenuwachtigheid: elke snelle en dito korte klim werd opgevolgd door een bij wijlen gevaarlijke afdaling. Al noem ik ze niet echt gevaarlijk. Wat een sukkels waren er in de kopgroep aanwezig wanneer het op afdalen aankwam. Dat is pas gevaarlijk!!
De kopgroep bestond eigenlijk uit een half peloton. Ongeveer 70 renners bij elkaar vooraan de race…een echte schifting kwam er op de zevende klim van de dag. We bleven met een dertigtal renners over, maar niemand wou zijn krachten in de ring gooien. Geen ploegen, maar allemaal individuen met eigen belangen. Op die manier kwam de achterliggende groep terug en het bleef zo tot we bijna terug in Echternach waren. Op de laatste drie hellingen, die elkaar vlug opvolgden, vielen nog een gros renners terug, maar daarna was een waaier aan demarrages dat op me af kwam. Moet ik mee, moet ik niet mee…is het de juiste ontsnapping of verspil ik maar krachten. Wat een intensieve wedstrijd, zowel fysiek als mentaal. Ik reed een vijftal kilometer voor het einde weg, maar zag het peloton in mijn oogbollen niet kleiner worden, of toch niet klein genoeg. De twijfel overviel me en liet me terug inlopen. Op dat moment sprong een renner van Gaul (Mark) weg en die bleef ook weg…na twee andere renners die reeds voorop bleken te zitten.
Achteraf is het makkelijk praten om te zeggen: had ik maar blijven rijden,…Allemaal praatjes achteraf waar ik niet aan meedoe. Sprinten met 50 renners, die dan ook nog eens over een wandelpaadje langs het water gestuurd worden, is evenmin één van mijn hobby’s. Ik bleef dan maar rustig zitten waar ik zat, want kom liever heelhuids aan. Enkel de laatste tweehonderd meter liet ik de pedalen nog eens goed rondknallen om uiteindelijk 17e te worden, op amper 30 seconden van de winnaar. Wanneer je het positief bekijkt, was het eigenlijk een sprint voor de vierde plaats. Een te weinig selectief parcours, waar ik mijn gading op het einde van het seizoen eigenlijk niet vind. Was deze cyclo maar ergens in april….
‘s Avonds bij het bekijken van mijn Powertab, toch een tevreden smile op het gezicht. Voor het eerst met de Powertab, heb ik de 1000 Watt overschreden. Ik moet flink op de trappers gestaan hebben op dat moment.
Uitslag op http://www.chronorace.be/web2/Classements/ListeRapports.aspx?eventId=6008659247104
Hierbij de cijfertjes: 154,39km, 4u05m50s, AVS bpm 149, max Watt 1002, AVS Watt 217, AVS speed 36,60km/u.
Dit was mijn laatste cyclokunstje van 2009, nu nog even de focus op de mountainbike voor het BK marathon op 11 oktober.
Of is er volgend weekend geen afsluitende cyclo in Verviers?
Ook al heb ik in plaats daarvan Edith vanaf de Brennerpass kunnen knechten en de overwinning van dichtbij kunnen meemaken, er bleef een wrang gevoel. Daarop besloot ik een week later revanche te nemen in Echternach. Achteraf bekeken misschien ook niet de ideale plaats om dit te doen.
Relatief achteraan gestart, maar al snel zat ik mee voorin. Ik merkte onmiddellijk de zenuwachtigheid: elke snelle en dito korte klim werd opgevolgd door een bij wijlen gevaarlijke afdaling. Al noem ik ze niet echt gevaarlijk. Wat een sukkels waren er in de kopgroep aanwezig wanneer het op afdalen aankwam. Dat is pas gevaarlijk!!
De kopgroep bestond eigenlijk uit een half peloton. Ongeveer 70 renners bij elkaar vooraan de race…een echte schifting kwam er op de zevende klim van de dag. We bleven met een dertigtal renners over, maar niemand wou zijn krachten in de ring gooien. Geen ploegen, maar allemaal individuen met eigen belangen. Op die manier kwam de achterliggende groep terug en het bleef zo tot we bijna terug in Echternach waren. Op de laatste drie hellingen, die elkaar vlug opvolgden, vielen nog een gros renners terug, maar daarna was een waaier aan demarrages dat op me af kwam. Moet ik mee, moet ik niet mee…is het de juiste ontsnapping of verspil ik maar krachten. Wat een intensieve wedstrijd, zowel fysiek als mentaal. Ik reed een vijftal kilometer voor het einde weg, maar zag het peloton in mijn oogbollen niet kleiner worden, of toch niet klein genoeg. De twijfel overviel me en liet me terug inlopen. Op dat moment sprong een renner van Gaul (Mark) weg en die bleef ook weg…na twee andere renners die reeds voorop bleken te zitten.
Achteraf is het makkelijk praten om te zeggen: had ik maar blijven rijden,…Allemaal praatjes achteraf waar ik niet aan meedoe. Sprinten met 50 renners, die dan ook nog eens over een wandelpaadje langs het water gestuurd worden, is evenmin één van mijn hobby’s. Ik bleef dan maar rustig zitten waar ik zat, want kom liever heelhuids aan. Enkel de laatste tweehonderd meter liet ik de pedalen nog eens goed rondknallen om uiteindelijk 17e te worden, op amper 30 seconden van de winnaar. Wanneer je het positief bekijkt, was het eigenlijk een sprint voor de vierde plaats. Een te weinig selectief parcours, waar ik mijn gading op het einde van het seizoen eigenlijk niet vind. Was deze cyclo maar ergens in april….
‘s Avonds bij het bekijken van mijn Powertab, toch een tevreden smile op het gezicht. Voor het eerst met de Powertab, heb ik de 1000 Watt overschreden. Ik moet flink op de trappers gestaan hebben op dat moment.
Uitslag op http://www.chronorace.be/web2/Classements/ListeRapports.aspx?eventId=6008659247104
Hierbij de cijfertjes: 154,39km, 4u05m50s, AVS bpm 149, max Watt 1002, AVS Watt 217, AVS speed 36,60km/u.
Dit was mijn laatste cyclokunstje van 2009, nu nog even de focus op de mountainbike voor het BK marathon op 11 oktober.
Of is er volgend weekend geen afsluitende cyclo in Verviers?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten