Maar nu de koude erbij komt, komt het Flandriengehalte van ons opnieuw naar boven. Daar heb ik wel een serieuze achterstand, want een echte Flandrien ben ik nu ook weer niet.
Eergisteren had ik in de namiddag vrij om te gaan trainen, waarbij ik 's avonds wel mijn gemiste uren op het werk mocht inhalen. Maar ik was al blij met de flexibiliteit binnen mijn functie. Op weg naar huis met de fiets, nog geen "druppel" aan de lucht. Thuis snel wat gegeten, maar klaar in tenue en bij het openmaken van de garagepoort: regen. Gauw had ik mijn andere kledij opnieuw aan en vertrok opnieuw naar het werk. Daar schrokken mijn collega's zich rot, want die vonden het echt wel een snelle training. Niets van...geen training!
Vandaag had ik als voorbereiding op het slechte weer, mijn voorzorgsmaatregelen genomen: onderhemd lange mouwen, trui lange mouwen en windvest lange mouwen...en jawel, al deze lagen zonder problemen over elkaar gekregen! 221 minuten (om precies te zijn) en een pak regen later, had ik er 110 kilometer in de Vlaamse Ardennen opzitten. Toch wel een beetje fier op mezelf, omdat ik in veel gevallen toch "nichterig" ben als het om extremere weersomstandigheden gaat.
Dit betekent wel dat de teller op de rollen nog steeds op 0 minuten en 0 kilometer staat. Morgen haal ik de schade van eergisteren in, met opnieuw een flexibel werkrooster.
Blijf ik een ganse winter op de racefiets zitten, hoor ik sommige mensen misschien denken? Toch niet! Gedurende de winter keer ik meermaals terug naar waar het begonnen is: op de mountainbike, al dan niet in de modder. Ik verkies liever wat minder modder, maar soms kan het niet anders. Zolang de tenues maar mooi gewassen kunnen worden...of wie denk je dat die witte Velteckerel is?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten