maandag 7 november 2011

Koersen en verstoppertje spelen

Afgelopen weken had ik weinig zin om de weg te laten voor het veld. Maar eens die MTB onder mijn achterwerk verdween, had ik er onmiddellijk zin in.
Lekker optrekken na de bochten; evenwichtsoefeningen op singletracks; intervallen plaatsen, jezelf wat laten inlopen en net voor de aansluiting er opnieuw vandoor knallen (met af en toe een welgemeende middelvinger achter mij). Het deert me niet, want ik zie het niet.

Net als vorige jaren, werd met onze lokale club het "enduroprincipe" van onder het stof gehaald: heen en terug naar de plaats van afspraak en ter plaatse een tocht (lees: tussen 45 en 55km koers).
Het is en blijft het prachtig weer, waardoor ook onze mountainbikes en crossers weinig te lijden hebben.
Over het algemeen beschik ik over de beste conditie, ook al moet ik het opnemen tegen de 29' crossers. Enkele weken geleden sloot een nobele granfondobekende aan om mee te "enduro-en": daarmee eindigde voorlopig ook mijn "koninkrijk". Maar daar ben ik hélemaal niet rouwig om. Ook nu moet ik alles uit de kast halen om bij te blijven en wordt er een bijkomende trainingsprikkel gevraagd. Vergis je niet, daarvoor hoefde ik het ook niet rustig aan te doen hoor!

Weg of veldwegen: koers it is!
Verstoppen: één van mijn mindere kwaliteiten. Hier wel perfect uitgevoerd!
Want eerlijk gezegd: wat is er leuker dan ook in de winter af en toe alles uit de kast te moeten halen. Iets waar je tijdens het granfondoseizoen op kickt. Iets waar je je voldoening uit kan halen, seizoen na seizoen, om steeds beter te (willen) worden. Of hoe je tijdens het "off-season", je "raceskills" verder kan ontwikkelen: demarreren, positie kiezen en zoeken, verstoppertje spelen...in het veld.