Richting Bramont nam ik even de tijd voor een plaspauze en net toen ik terug kwam aansluiten voor het begin van deze klim, legde Bernd Hornetz een moordend tempo op en dit voor de volledige 10 kilometer. Gezien mijn inspanning om opnieuw aan te sluiten, was dit constant in het rood rijden. Ik hield het vol tot één kilometer van de top en hoopte dat het richting Grand Ballon wat rustiger aan zou gaan. Helaas!
Daar moest ik, veel te vroeg, de rol lossen. En zo ging het een ganse dag verder. Mentaal was de veer al wat gebroken en ook mijn rugpijn, waar ik op stage in Italië al hinder van had, begon terug "op te spelen". Ik had het gevoel dat niks van mijn voeding richting benen ging, waardoor de benen nog slechter voelden.
Ik was van plan om door te rijden en in Champagney af te stappen om de auto te nemen. Maar heb dan toch beslist om dit als trainingsuren te zien, ondanks de rugpijn. Boven op de Planche des Belles Filles kwam ik aan als een gebroken renner, bijna letterlijk dus. Ik had me immers al neergelegd bij een mindere prestatie en zat meer verveeld met eventuele gevolgen van mijn rug voor de komende weken.
Dit heb ik in de drie jaar dat ik granfondo's rijd nog nooit meegemaakt en hopelijk is het een "accident de parcours".
Volgende week afspraak in Blegny voor de GFEM?!
