Met deze mooie uitspraak van acteur, zanger en schrijver Milton Berle zakte ik af naar de GF Eddy Merckx in Blegny. Op papier niet de meest selectieve granfondo, maar de selectie maak je natuurlijk zelf. En zo geschiedde afgelopen zondag.
Op de côte de Saint André reden we tempo en boven bleven we doorgaan. Op zich was het ook niet onze initiële bedoeling maar bij het zien van een breuk in het deelnemersveld, toch even de koers hard maken. Daarmee zaten we in een groep van amper 15 renners met Bas, Dimitri, Kenny en ikzelf met 4 renners van Wilier Veltec. Onder aanvoering van Grinta! werd enkele hellingen later de groep samengebracht en kregen we een kopgroep van ongeveer 30 renners.
Daarna waren er slag om slinger aanvallen, waarbij ik het merendeel mee pareerde: bedoeling was om de groep zeker tot het "middenstuk" samen te houden, maar toch wel iets uit te dunnen...of tenminste iemand van het team mee voorin te hebben. Sporadisch was er tijd om wat bij te praten met enkele bekenden, Grinta! en ex-Grinta! renners. Tussen de côte de Bombaye en de côte de Fragnay werden we wat overtroeft door het team van Grinta! en enkele renners (o.a. Bart Bury, Frederik Glorieux, Deviscourt) die het hazenpad kozen. Ik heb me kilometers uit de naad gereden om het gat opnieuw te dichten. Teamgenoot Bas raadde me aan om het gat op een helling te dichten, maar ik wist dat ik het beter op de vlakkere stukken en dus "gecontroleerder" kon dichtrijden. Op die manier kwam de groep net voorbij de eerste bevoorrading terug samen.
Ook op het "middenstuk" werd er regelmatig aangevallen en daar viel de beslissing: een aantal renners gingen aan de haal en zag Bas mee schuiven, waardoor ik twee opties had: meegaan en het risico lopen dat de groep opnieuw samenkwam, of een gaatje laten vallen. Ik koos voor de tweede optie gezien mijn eerdere inspanningen me misschien fataal gingen worden.
Door mijn verkeerde inschatting van de tweede bevoorrading, had ik voor het drieluik Trixhes, Fayembois en Papillards, last gekregen van krampen. Pas na het drinken van een aantal bidons, kwam ik opnieuw in mijn ritme. Helaas was het kalf toen al verdronken. Ik heb nog wat tijd goedgemaakt in het laatste stuk, maar eindigde niet in de top 20.
Gemengde gevoelens zijn er niet echt meer: alleen kon ik op bepaalde momenten beter omgesprongen hebben met mijn krachten. Sommige mede renners beamen mijn koers ingesteldheid wel. En ik had misschien wel de beslissende sprong mee kunnen maken. Maar als, als... Ik koos afgelopen zondag voor een mogelijke vlucht en koos voor de opportuniteiten. Volgende keer kan ik misschien makkelijker door de deur.
Nog twee weken en dan is de Maratona er.
