La Marmotte 2012

Nadat ik maandag een terugreis van 12 uur vanuit Italië in de benen had, kon ik dinsdag opnieuw aan de slag op het werk. Geen Marmotte op mijn programma dus, gezien dit ook zo qua verlof voorzien was.
Of toch wel? Initieel was er geen deelname aan de Maratona voorzien, maar wel voor La Marmotte: deze planning wijzigde in de loop van april.
Uiteindelijk bleek het professioneel gezien toch mogelijk snel nog af te zakken naar Bourg d'Oisans, wat ik dan ook maar deed donderdagavond. Amper één dag recuperatie, maar zag dat we zitten. Zeker omdat een dringende operatieve verwijdering van 4 wijsheidstanden (verstandskiezen) op het programma stond op maandag 9 juli. Ik kon dus maar snel nog wat genieten van de fiets, want er zit een fietsloze periode aan te komen na de operatie.

Op Col du Glandon viel het tempo in eerste instantie nog mee, maar ik voelde snel dat ik in het tweede deel in de problemen zou komen. Wat ook zo geschiedde....Boven had ik een kleine minuut achterstand op de kopgroep en dacht dit wel goed te maken met een goede afdaling richting Mauriennedal. Maar bij het zien van een tweetal "slachtoffers" in het begin van de afdaling, besloot ik geen overbodige risico's te nemen. Ik zag de kopgroep ook niet meer terug en daarmee was La Marmotte 2012 toch een klein beetje afgelopen wat betreft prestatie.

Veel meer had er niet ingezeten, want op de Télégraphe voelde ik me volledig leeg en geraakte niet vooruit: de terugreis van Italië, drie dagen hard werken om op vrijdag toch verlof te kunnen nemen en de reis naar Bourg d'Oisans zullen daar ook wel voor iets tussengezeten hebben! Net als in 2009 in de Otztaler, besloot ik even bij te eten en daarna Edith bij te staan. 

Echt lang hoefde ik niet meer te wachten en zo klommen we de laatste kilometers van de Télégraphe op, samen met teamcoördinator Dirk en communitylid Vincent.
Even na Valloire, bij het begin van de Galibier, haalden we de eerste dame (Magdalena de Saint-Jean) in waarbij ze niet onmiddellijk aanpikte. Edith vroeg me een strak tempo richting Plan Lachat te rijden, zonder te moeten forceren om een voorsprong uit te bouwen en een definitieve kloof te slaan. De beklimming van de Galibier was vrij zwaar gezien de wind strak op kop zat. In de afdaling van de Lautaret nam ik het voortouw tot de voet van Alpe d'Huez, zodat iedereen in ons groepje niet echt veel werk hoefde te verrichten.
Ik overwoog even om onderaan Alpe d'Huez te stoppen, maar deze gedachte verdween al snel: nu ik er toch bijna was, kon ik evengoed naar boven rijden.

Uiteindelijk werd ik 75e wat, gezien mijn instelling, ver beneden mijn niveau ligt. Maar La Marmotte was sowieso een "surplus", een niet voorziene deelname.
Ik hoef mezelf niet te veroordelen als het naar mijn gevoel niet goed loopt: naast het reizen en werken die week, mag ik de neveneffecten van aanhoudende pijn aan de wijsheidstanden (verstandskiezen) niet onderschatten. Maar ik hoef me natuurlijk niet te excuseren: ik wist wat ik kon en dit was het hoogst haalbare.Hierbij een overzicht van de genomen foto's (www.fotobreton.com): https://picasaweb.google.com/frederic.coopman08/LaMarmotte2012

Ondertussen zijn de 4 wijsheidstanden (verstandskiezen) operatief verwijderd. Dit gaat op vandaag gepaard met toch meer pijn in vergelijking met de eerste dagen. Daarna kan ik opnieuw aan de slag, op het werk en op de fiets.