Alpenchallenge

Afgelopen zondag koos ik ervoor de Alpenchallenge in Zwitserland te rijden. Dit in functie van de Otztaler Radmarathon van zondag 26/08. Samen met Filip Speybrouck zakte ik af richting Wiesen om zondag rustig te kunnen starten. Zonder een echt doel voor ogen, begon deze granfondo om 6.30u. Met de Abulapass, Berninapass om via Livigno naar de Julierpass te rijden.

Mee in de kopgroep van ongeveer 30 in het begin van de Abulapass, zat ik samen met teamlid Kenny ideaal.  Deze kopgroep werd richting het einde van deze klim uitgedund naar 7 en deze groep bleef ook samen tot Sankt-Moritz. Daar kwam de achterliggende groep uit het niks terug.
Maar in het begin van de Julierpass werd de orde opnieuw hersteld: daar versnelde Roberto Cunico en enkel Bernd Hornetz en Roberto zijn ploegmaat Enrico Zern konden volgen. Maar al snel reed Cunico weg. Ik probeerde nog naar Enrico en Bernd toe te rijden, maar bleef hangen op 30 seconden. Op 20 seconden na mij zaten de overblijvende 4 renners van de zevenkoppige kopgroep.
Boven op de Julierpass koos ik ervoor om alleen verder te gaan in plaats van de wachten op de achterliggende renners. 53 kilometer "tegen de tijd" en vooral tegen mezelf. "De tijdrit van je leven", zou Marc Sergeant zeggen...
En ik kon zowel op het vlakke als bergop makkelijk een zelfde tempo blijven aanhouden.
Deze situatie bleef tot de finish, alleen wisselden de posities bij de eerste drie uiteindelijk.

 Eindelijk opnieuw een goed gevoel na enkele frustrerende maanden. Maar daar heb ik al genoeg over gepraat. Nu hopen dat het gevoel bevestigd wordt de komende weken.